De loopsheid is wat eerder van verwacht.
Enorm spannend! Janneke is nu 6 dagen loops. Morgen wordt er bloed geprikt om te kijken of ze al tegen haar ovulatie aanzit en zoals gezegd, de loopsheid is eerder van verwacht. Ik dacht nog twee weken de tijd te hebben.
Voordat de loopsheid inzet zijn wel al wat dingen te merken aan de hond. Ze wordt al vrij vroeg interessant voor reuen. Vooral jonge reuen zijn daar wat minder selectief in. Janneke zelf gaat wat vaker plassen. Kleine plasjes om te laten weten dat ze bijna zover is. Vaak op de stoep waar een reu woont.
Bij het wandelen merk ik dat ze verder van me wegloopt en niet meer onmiddellijk komt als ik haar roep, het heet niet voor niks loops 🙂
Ze is gelukkig nog nooit weggelopen. Ze vertoont ook niet de neiging om uit de tuin te ontsnappen of door de voordeur te flitsen. Sommige teven hebben dat schijnbaar wel. Hier nog nooit meegemaakt.
Voorgaande loopsheden lette ik vooral tijdens de vruchtbare periode op dat we niet plotseling een reu tegenkwamen. Ik liet haar alleen los op overzichtelijke plekken. Soms ging ik met haar fietsen om het meer aan de lijn wandelen te compenseren.Probleem nu is, wanneer is die vruchtbare periode. Dat valt nog niet mee. Voor het tijdperk van onderzoeken werd er goed op de teef gelet, soms een gecastreerde reu gebruikt om even te testen. Het komt echter regelmatig voor dat de reu bezocht wordt en er geen dekking plaats vindt. Een keertje niet erg, maar dat wil je niet heel vaak doen.
De loopsheid van de teef is normaliter twee keer per jaar. Sommige teven zijn loops om het half jaar, sommige om de 9 maanden, sommige slechts een maal per jaar.
De loopsheid duurt gemiddeld 3 weken.
De loopsheid begint eerst met de hormonale verandering (vaak plassen, ze ruikt al lekker voor reuen, verder weg lopen tijdens het wandelen). Dan komt de uitvloeiing. Bij Janneke is dat gelukkig minimaal. Ze heeft nooit een broekje aan gehad. Nadeel is dat het lastig te bepalen is wanneer de loopsheid begonnen is. Ik veeg dan even met een tissue langs de vulva. Nou ik kon een spikkeltje bloed vinden. Niet eens een druppel.
Er zijn ook honden die met de loopsheid echt veel bloed verliezen. Die kun je binnen niet zonder broekje laten lopen. Nou ik had dus een spikkel bloed zondag. Die dag houdt ik dan aan voor de eerste dag.
Vanaf ongeveer dag 9 – 12 is vindt de eisprong plaats. De eisprong laat niet in een keer alle eitjes vrij. Gedurende 24 uur komen de eitjes vrij. Daarna rijpen de eicellen verder. Ergens tussen deze dagen moet dan 1 of 2 dekkingen plaatsvinden. Er zijn echter ook teven die al op dag 6 ovuleren of op dag 18. Dat is lastig. Je bent dan of te vroeg of te laat bij de reu.
Als je te laat bent komt er helaas geen nest en als je te vroeg bent en de teef de reu erg hardhandig afwijst kan het zijn dat de reu, als het moment daar is, niet meer wil (een beetje reu laat zich niet zo snel uit het veld slaan, maar het komt voor).
Nu bestaat er de mogelijkheid om het progesteron van de hond te testen. Simpel dacht ik, dan weten we tenminste iets. Sommige fokkers zweren erbij, sommige vinden het vreselijke en gaan liever af op hun eigen oordeel.
Janneke is nu 4 jaar oud, dit is de laatste kans op een nest met haar. Bij de volgende loopsheid is ze 5 jaar oud.
Dan mag ze niet een eerste nest krijgen (althans, niet van de rasvereniging). Het is ook mijn eerste keer dat ik bij een dekking van een hond ben. Dus ervaren ben ik helaas niet. Wat is wijsheid.
Voordelen (afgaande op progesteron):
- je hebt meer zekerheid;
- misschien ook meer vertrouwen;
- waardoor de teef misschien wat rustiger is;
- ook voor de reu eigenaar en de mensen die eventueel bij de dekking zijn is het een fijne gedachte dat ze niet voor niks zijn gekomen.
Nadelen:
- het kost geld, helaas (tussen de 43 en 60 euro per prik, soms moet er wel 3 of 4 keer geprikt worden);
- de hond krijgt een prik (Janneke vind dit echt vreselijk);
- het is niet 100% betrouwbaar. Soms stijgt de progesteron heel snel. Iedere teef en iedere loopsheid is anders;
- tenslotte bestaan er ook nog verschillende methoden. Immulite is het meest betrouwbaar, maar natuurlijk niet in de buurt.
Sommige dierenartsen hebben een eigen lab en kunnen de uitslag zelf testen, anderen sturen het op. Kortom, ik zag afgelopen week door de bomen het bos niet meer. Heel wat dierenartsen gebeld en net zoals met fokkers heeft iedereen weer zo zijn eigen ervaringen of meningen.
Wat te doen als leek? Nou, zwichten voor de (schijn) zekerheid. Morgen gaan we, helaas voor Janneke, bloed prikken. ’s Middags krijgen we al de uitslag. Zal een spannend dagje worden.
Als ik haar zo bekijk, is het nog te vroeg. Even wachten tot morgen.