De dekking heeft inmiddels plaatsgevonden

Hier is ons verhaal…

Op zondag 19 oktober is er voor het eerst progesteron getest bij onze schapendoes Janneke. De dierenarts had ’s middags de uitslag al.

Het progesteron was hoog genoeg. Maandag en woensdag naar de reu luidde het advies. Niet te lang meer wachten.

Ik dacht dat we nog enkele dagen hadden, enorm spannend vond ik het! Op maandag vertrok ik zenuwachtig met Janneke naar de reu.

janneke en fiep vlak voor de dekking (poging)

We hadden nog hulp van iemand van de schapendoes vereniging. Omdat het voor Janneke en voor mij de eerste keer was dat we bij een dekking waren.

Toen Fiep probeerde te dekken gilde Janneke. Dit was niet de bedoeling!

De honden speelden nog wat. Ik ben tussendoor nog even gaan wandelen. Maar helaas. De dekking wilde deze eerste keer niet lukken. Janneke had er steeds minder zin in.

Misschien was het wel te vroeg. Ze was immers pas 8 dagen loops.

We besloten het erbij te laten.

In de auto belde ik de dierenarts. Hij dacht dat het zelfs al te laat zou kunnen zijn. Het progesteron was hoog.

Als de eierstokken van de hond progesteron gaan produceren volgt twee dagen later de eisprong. Het progesteron is dan ongeveer 5-6 ng/ml. De eicellen moeten daarna nog rijpen, dan is ook het beste dektijdtip. De progesteron waarde is dan 10 ng/ml. Dat is ongeveer na twee dagen.

Ik voelde me erg teleurgesteld. Natuurlijk weet ik dat niet iedere dekking meteen lukt. Maar ik vond het toch erg jammer.

Op dinsdag ochtend besloot ik nogmaals progesteron te laten testen. Maar dan bij een dierenkliniek die met Immulite werkte. Dat is een zeer nauwkeurig methode die maar 4 dierenklinieken in Nederland hebben.

Na een uurtje kon ik de uitslag al verwachten.

Dinsdag ochtend reisde ik weer af. Het regende verschrikkelijk. Het was een enorm contrast met de prachtige dag ervoor.

Tijdens het wacht uurtje ben ik met Janneke gaan wandelen. Ik kon van spanning bijna de weg terug niet meer vinden.

Eindelijk de uitslag! Het progesteron was enorm hoog! 20. Dat betekende meteen laten dekken. Dat had ik niet verwacht. De eisprong was al geweest en misschien was het al te laat.

Meteen de reu eigenaar gebeld en terug naar de dierenarts gereden. Mocht het niet lukken met de dekking dan zou hij ook willen helpen.

Op de parkeerplaats hebben de honden elkaar weer ontmoet. Fiep en Janneke herkenden elkaar meteen.

Deze keer lukte de dekking wel!

In de regen op de parkeerplaats! De dag ervoor leken de omstandigheden toch veel gunstiger. De honden besloten echter anders.

Opgelucht maar toch gespannen reed ik later weer naar huis.

Op 18 november kan ik een echo laten maken om zeker te weten of Janneke drachtig is. Het blijft enorm spannend!